lef205 το θυμήθηκα (αν είχα το αρχείο μου θα ήταν εύκολο αλλά από εδώ που μπαίνω δεν έχω τίποτα). Η δήλωση ήταν πράγματι αυτή, όσο για τον Γερμανό νομίζω πως ήταν φίλος του Μάριου.
Μιας και μπήκα πάλι μια ακόμη "συγκινητική" σκηνή με πατέρα αγωνιζόμενου (κυκλοφορούσε στους αγώνες με το ψευδώνυμο "μάστορας" γιατί αν τον έλεγες κύριο ή με το κανονικό του όνομα παρεξηγιόταν) που έτρεχε με Ford Escort Cosworth ήταν η στιγμή του φαγητού στα παιδιά των σέρβις (μαζί με τους λίγους "αυλικούς" που ακολουθούσαν όπως γίνεται συνήθως). Ο "μάστορας" είχε βρει από πριν την ταβέρνα, είχε κάνει την παραγγελιά ανάλογα με τα στόματα και κάποια στιγμή πάνω στο καπό από το "μουλάρι" (αυτοκίνητο δοκιμών, τότε ο γιος είχε όπως οι περισσότεροι ένα Sierra Cosworth 4X4) πέταγε μια μαύρη σακούλα... σκουπιδιών (καθαρή ε) που ήταν βόγκα μέχρι πάνω στα παϊδάκια, τις μπριζόλες, τα σουβλάκια κ.α. Αφού την εναπόθετε πάνω στο καπό του Sierra (το έχω δει ακόμη και σε απλή από νυχτερινό ράλλυ) την έσκιζε με προσοχή για να μην φύγει κάτω το περιεχόμενο και έλεγε απλά και εύστοχα: "μάγκες ορμάτε".

Για να ξέρεις την δήλωση ίσως να αναγνώρισες τον "μάστορα" και να ξέρεις την άλλη μοναδική δήλωσή του που είχε κάνει στο καράβι ξημερώματα στην επιστροφή από ράλλυ Κρήτης όταν τα παιδιά από την Ελευσίνα τον ρώτησαν πως ήταν η νύχτα του, χωρίς να γράψω γιατί έγινε η συγκεκριμένη ερώτηση: "ζάχαρηηηηη".

Η μεγαλοπρέπεια των κυβικών εκατοστών της Rolls των... σέρβις, οι γρίλιες στην μάσκα που κάποτε μιμούνταν τις κολώνες του Παρθενώνα ώστε όταν πέφτει το φως να μην δείχνουν λοξές (ισχύει τόσο για τον Παρθενώνα όσο και για κάποιες μάσκες της Rolls), η αρχοντιά από τα δέρματα και το ξύλο δεν ήταν τίποτα απέναντι σε αυτοκίνητο δοκιμών ή "μουλάρι" αγωνιζόμενου της δεκαετίας του 80.

Αν η Rolls στα σέρβις σου θύμιζε πως δεν έχεις κάνει πολλά χρήματα στην ζωή σου, το "μουλάρι" του άλλου μπορούσε να σε φέρει στην πραγματικότητα θυμίζοντας πόσα... μάταια είναι όλα σε αυτό τον κόσμο (όσοι έχουν ανέβει Πορταριά για την ανάβαση ή τουρισμό θα έχουν δει το μαγαζί κάτω χαμηλά πριν αρχίσει η ανάβαση απέναντι από το βενζινάδικο σχεδόν που κάνει χρυσές δουλειές όταν έχει αγώνα με τίτλο "η τελευταία φροντίδα").

Το άτομο όσο κι αν ακούγετε απίστευτο έκανε δοκιμές με νεκροφόρα και μάλιστα πολλές φορές το εργαλείο με την πίσω κίνηση τα πολλά κυβικά και την ατέλειωτη ροπή το έβαζε και χώμα! Και το πήγαινε "τάφος" σε κάτι δοκιμές, στον αγώνα τις περισσότερες φορές ήταν πιο αργός!!!

Δεν αναφέρομαι στον Πέτρο (όχι τον "πάνω" που κατέληγαν οι πελάτες από το δρομολόγιο στο μεροκάματο του αγωνιζόμενου) Σβαρνιά, που ο πατέρας του τότε είχε στην Αλεξάνδρας γραφείο τελετών και ελπίζω κάποια μέρα να του γράψω ένα αφιέρωμα γιατί όσοι έχουν δει αγώνες στην Ελλάδα και δεν τον είδαν 22 ή 23 χρονών μέσα στις ειδικές πραγματικά έχουν ένα λόγο να είναι στεναχωρημένοι που είναι νέοι (πραγματικά κρίμα και ο αδικοχαμένος για παράδειγμα Λαρκς Ερικ Τορπ που σκοτώθηκε ως θεατής στο Μοντε Καρλο ως ταλέντο δεν ήταν κάτι παραπάνω από τον Πέτρο που είχε και τις... άκρες στην Τογίοτα). Σε άσφαλτο ή χώμα, κερδίζοντας από τον πρώτο του αγώνα χωρίς έβγα και πάντα ανατριχιαστικά στο όριο...

Υ.Γ. Πάντως όχι πως ο Πέτρος πιτσιρίκος τότε δεν έκανε τα δικά του. Ένα πρωί βρίσκομαι μπροστά από τα γραφεία της ΓΣΕ (κάπου το 1984) και ακούγεται εργαλείο με πολλά κυβικά πίσω μου. Γυρίζω και βλέπω νεκροφόρα να φλικάρει υποδειγματικά γλίφοντας δεξιά το πεζοδρόμιο στην Πατησίων, να "ξαπλώνει" ακόμη καλύτερα στην αριστερή για την Αλεξάνδρας και καμιά 20 άτομα που περίμεναν στην στάση με την μπάρα που είχε τότε του λεωφορείου στην Αλεξάνδρας να τρέχουν έντρομα προς το παρκάκι με το γκαζόν πηδώντας κάποια την παλιά μπάρα. Τελικά έστριψε "φίλερ" στο πεζοδρόμιο χωρίς επακόλουθα εκτός από τον πανικό που προκάλεσε...
Πετράν αν το δεις ή στο πουν, θυμάσαι πόσοι λίγοι (και μικροί στην ηλικία) έμπαιναν βόλτα μαζί σου με το αγωνιστικό γιατί ενώ δεν ήσουν "έβγας" φοβόντουσαν;

Τελικά οι τρελές ιστορίες ή δεν πρέπει να σας αρέσουν καθόλου (μα καθόλου) ή σας αρέσουν τόσο που δεν θέλετε να με διακόψετε. Αλλάζοντας στιλ (μπας κι αλλάξει) θα γράψω μερικές σύντομες με χαρακτηριστικό όμως τίτλο...

Το ψώνιο αγωνιζόμενος
Συνοδηγός που ο ταχύτερος οδηγός που είχε τρέξει μαζί του έγραφε χρόνους... πλοηγού αυτοκινήτου, όπου έβλεπε φωτογράφο (σε εκκίνηση, σέρβις μέχρι και τερματισμό) κρατούσε αγκαλιά το κράνος του: το κράνος φυσικά είχε με τεράστια γράμματα πάνω την ομάδα αίματος.

Το ψώνιο της οργάνωσης
Γυναίκα κριτής και πολύ γνωστό ψώνιο που έκανε πάνω από ένα μήνα να πλύνει το πρόσωπό της γιατί την είχε φιλήσει (στο μάγουλο) ο Ari Vatanen σε rally Ακρόπολις.

Ο λιγούρης αγωνιζόμενος (αν και δεν το λες...)
Σε ράλλυ Χαλκιδικής τρέχει Ιταλίδα με Fiat 131 όπου από την δεύτερη μέρα παρουσίασης της στις δοκιμές ξαφνικά εξαφανίζονται όλοι μετά τις 4 το απόγευμα από τις ειδικές: η Ιταλίδα έκανε πάντα... γυμνοί μπάνιο στη θάλασσα και έτσι όλοι επέστρεφαν για να δροσιστούν(;) λίγο.
Γιατί "δεν το λες" πάντως; Ήταν καλή και μάλιστα πολύ...

Η "θεούσα" μάνα αγωνιζόμενου
Συμμετοχή που είχε κοστίσει απίστευτα χρήματα με Ν που δεν λέει να τερματίσει έστω αγώνα και περισσότερο κόσμο στο Ακρόπολις από τις εργοστασιακές ομάδες βάζει το "εργαλείο" για γενικό σέρβις (φτου κι απ' την αρχή) αλλά πρώτα σειρά είχε ένα καλό καθάρισμα. Μηχανικός (και καλός) αφαιρεί μέσα από το αυτοκίνητο (από τις πόρτες, το ταμπλό, το ρολλ μπαρ ή ακόμη και κάτω από τα μπάκετ) σταυρουδάκια, εικονίτσες με γνωστούς στο ευρύ κοινό και άγνωστους Αγίους και διάφορα άλλα που μπορείτε να βρείτε σε όλες τις καλές "μπουτίκ" ορισμένων μοναστηριών που συγκεντρώνει και μετρώντας τα τα βγάζει 42!!!!
Επιμέρους μέτρηση δεν έγινε (πόσες εικόνες δηλαδή πόσα σταυρουδάκια κ.α.), όπως μέτρηση δεν έγινε και στην πίεση της μαμά όταν το έμαθε και έσπευσε αμέσως στο συνεργείο. Ποιος είδε την μαμά και δεν φοβήθηκε με τον μηχανικό έντρομο να λέει πως θα τα βάλει πάλι μέσα στο αυτοκίνητο: η απάντηση ήταν πως θα το κάνει αυτή γιατί το καθ' ένα τους έπρεπε να πάει σε... συγκεκριμένη θέση και αυτός δεν ήξερε που ήταν πριν!
Φυσικά η Ελληνίδα μητέρα επειδή το αγόρι της κινδύνευε από την βασκανία φρόντιζε σε πολλά σέρβις στον αγώνα να του ρίχνει και ένα γρήγορο ξεμάτιασμα...

Ο συνεργειατζής κακός επαγγελματίας αγωνιζόμενος
Μηχανικός - οδηγός αγώνων έχει πάρει Lancia Beta... πελάτη για να τρέξει σε ασφάλτινο αγώνα στην Αττική (δεν ήρθαν ακόμη τα ανταλλακτικά στον πελάτη, από Δευτέρα τα βλέπω να έρχονται και τέτοια). Μέχρι εδώ καλά, μόνο που ύστερα από την έξοδο που είχε ήταν κάπως δύσκολο ο πελάτης να μην μάθει στην συνέχεια τι έγινε.
Ένας άλλος που έτρεχε πάλι με Ν και είχε ένα τεράστιο πελατολόγιο με το ίδιο αυτοκίνητο, σε κάθε αγώνα (και έκανε πολλούς) είχε κάποιο turbo... πελάτη του! Δεν είχε κάνει σέρβις ποτέ στην δική του τουρμπίνα, δεν είχε αγοράσει ποτέ καινούργια.
Στις λεπτομέρειες επειδή το μοντέλο δεν είχε "ρουλεμανάτη" αφού τσεκάριζε φτερωτές μπας και είναι ψιλοκαμμένες της έριχνε και ένα "ζύγισμα".

Ο άυπνος αγωνιζόμενος
Αγωνιζόμενος σαν οδηγός και συνοδηγός πάσχοντας από αϋπνία βρήκε το μυστικό για να τον παίρνει ο ύπνος ύστερα από πολλά χρόνια: διάβαζε σημειώσεις στο κρεβάτι από ειδικές διαδρομές!

Η γιαγιά του αγωνιζόμενου!
Γιαγιά αγωνιζόμενου "ψέλνει" σε αγώνα ταχύτητας από το VHF γιατί θεώρησε πως ο μπροστινός του στον πρώτο αγώνα του εγγονού με αυτοκίνητο τον έκλεινε: "φύγαμε από την αλητία του καρτ και ήρθαμε σε αυτή του αυτοκινήτου", "να χαθεί, να χαθεί το κάθαρμα" και άλλα τέτοια...

Η υπερβολική μάνα αγωνιζόμενου
Δεν ήταν μια, ήταν πολλές και μπορούσες να τις συναντήσεις ακόμη και στα stop ειδικών διαδρομών εκτός από την άκρη του δρόμου που γινόντουσαν τα σέρβις παλιά: "Νικολάκη μουουουου, αγορι μουουουου, ψυχούλα μουουου, σε ευχαριστώ Παναγιά μουουου που το παιδί μου βγήκε από την ειδική και είναι καλά και ένα σωρό άλλοι αυτοσχεδιασμοί που συνήθως δεν απείχαν πολύ μεταξύ τους...
Τώρα αν αναφέρω πως η ίδιες μαμάδες πάντα κάτι κρατούσαν στα χέρια τους (νερό, αναψυκτικό, κέϊκ ή ακόμη και ένα παγωτάκι για να δροσιστεί το παιδί) θα είναι σαν να απαντήσω που αφοδεύει η αρκούδα...

Το λαμόγιο αγωνιζόμενος
Αγωνιζόμενος που το δύσκολο ήταν να μαντέψεις κάποιος σε ποια σημεία είναι νόμιμο το αυτοκίνητό του (πρέπει να είχε το λιγότερο 80 ενστάσεις πάντα πάνω) "πετάει" προς την νίκη της κλάσης του για άλλη μια φορά. Έλα όμως που το κακό έχει παραγίνει και μαθαίνει πως όλοι τον περιμένουν στον τερματισμό με αποτέλεσμα να κάνει και την τελευταία ειδική και στην συνέχεια να... πάει σπίτι του: με τέσσερις νίκες που είχε ήδη και δύο αγώνες να απομένουν στον τελευταίο και νορμάλ να έτρεχε είχε εξασφαλίσει το κύπελλο...

Ο πονηρός αγωνιζόμενος
Ανεβαίνει Θεσσαλονίκη για δοκιμές με Uno Turbo (έτρεχε με 5 GT) και του κάθετε κόντρα με Γερμανό τουρίστα στην εθνική με καλό "Μπεμβεδικό". Τους "χτυπάει" και τους δύο ραντάρ (τότε δεν χτυπούσαν πάνω από 190 ή 192 χλμ/ώρα, αυτόφωρο και την επομένη στο δικαστήριο ο πρόεδρος τον ρωτάει γιατί έτρεχε με τόσα χιλιόμετρα;
"Κύριε πρόεδρε" του είπε πολύ σοβαρά και ψύχραιμα, "το αυτοκίνητο που έχω είναι ένα Uno με 903 κυβικά εκατοστά, ορίστε και η άδεια του αυτοκινήτου (ήταν μετατροπή, το γνήσιο λογικά ακόμη το κλαίει κάποιος, κάπου), είναι δυνατόν ένα αμαξάκι να πιάνει τόσα χιλιόμετρα;".
Ο πρόεδρος κοιτάζει την άδεια, του λέει "κάποιος λάθος θα έγινε, αθώος" και ο συνοδηγός κάθετε για να δει τι θα γίνει με τον Γερμανό που ο πρόεδρος (είχαν πάει διερμηνέων!) του λέει "δεν ξέρετε πως εδώ υπάρχουν όρια ταχύτητας και δεν είναι όπως στην Γερμανία;".
"Το ξέρω" λέει ο Γερμανός, "αλλά να έχω τέτοιο αμάξι και να με περνάει Fiat Uno;". Ο πρόεδρος είπε στα όργανα "για φέρτε τον κύριο που έφυγε πριν από λίγο", αλλά τελικά αργότερα ηρέμησε και οι δοκιμές έγιναν κανονικά...

Ο προληπτικός αγωνιζόμενος
Πάντα πριν ξεκινήσει για αγώνα πήγαινε από τον χορηγό του. Ακόμη κι αν έφευγε απόγευμα για αγώνα στην επαρχία και ήταν μαζί με τον χορηγό όλο το πρωί. Ο χορηγός πάλι δεν ήταν ένας, αλλά ο αγωνιζόμενος πήγαινε πάντα μόνο σε έναν. Κάποια στιγμή σε ερώτηση περιστασιακού συνοδηγού που ήξερε αυτή την συνήθεια, ο προληπτικός αγωνιζόμενος απάντησε πως "η ευχή από κερατά είναι πάντα η καλύτερη".
Τώρα εύλογα καταλαβαίνει πως ο ίδιος φορούσε στον χορηγό τα κέρατα, γιατί ο κερατάς έπρεπε να είναι και "εγγυημένος".
Άλλες προκαταλήψεις του ιδιου ήταν πως η απόλυτη συμφορά είναι να δεις γάμο και πολύ περισσότερο μπομπονιέρα(!!!) την ημέρα του αγώνα (χίλιες φορές να έβλεπε ο γαμπρός την νύφη πριν τον γάμο με το νυφικό) ή να δει φίλο του εφοριακό ξεκινώντας για τον αγώνα (πριν τον κερατά από το σπίτι του).

Ο αγωνιζόμενος που δεν σταματάει στις δοκιμές
Υπήρξαν και τέτοιοι αλλά μόνο όταν τους ζητούσε να σταματήσουν ο συνοδηγός. Ένας συνοδηγός (και πολύ γνωστός) έφθασε στο σημείο να κάνει το ψιλό του, πάνω του, μέσα στο μουλάρι, ενώ ένας άλλος που είχε περάσει πάνω από 1.000 φορές τις ειδικές γύρω από το... σπίτι του ύστερα από δύο ώρες παρακάλια (προκειμένου ο συνοδηγός που ήταν αδερφός του να κάνει τσιγάρο γιατί μέσα δεν κάπνιζαν...) τελικά τον αποβίβασε για να συνεχίσει μόνος του τις δοκιμές (έτσι κι αλλιώς ο αδερφός κάποια στιγμή σε ειδική αντί να διαβάζει έλεγε "αρνάκι άσπρο και παχύ..." για να δει αν ακούει και ο αδερφός δεν του είπε τίποτα!).

Ο αγωνιζόμενος - κοντράκιας με το τρέϊλερ
Δεν ήταν ένας, ήταν καμιά εικοσαριά και κάποια στιγμή το κακό είχε παραγίνει αφού οι κόντρες στην εθνική με τα Ford Transit και τα τρέϊλερ με τα αγωνιστικά πάνω είχαν φθάσει να είναι κάτι σαν "θέμα τιμής". Ένας με ένα φτιαγμένο κάπως Opel Manta ήταν βασικά ο "Πρωταθλητής" (βασικά "έκλεβε εκκλησία απέναντι στα Transit) στο "ενιαίο" όμως της Ford οι νικητές ήταν πολλοί και διαφορετικοί σε κάθε "αγώνα".
Μέχρι που κάπου πριν την Θεσσαλονίκη "ξεφόρτωσε" από το τρέϊλερ ένα Escort Cosworth χωρίς να χτυπήσει κάποιος (παλιότερα υπήρξε όχι σε κόντρα θανατηφόρο ατύχημα και ήταν πολύ άσχημο) και οι ζημιές ήταν τέτοιες που το "ενιαίο" σχεδόν σταμάτησε: συνεχίστηκε όμως στην θάλασσα με τα σκάφη το Σαββατοκύριακο (ήμαρτον...).

Ο "κλάνος" αγωνιζόμενος
Τι κι αν σε αεροπορικό ατύχημα σκοτώνεται ένας στα 422 εκατομμύρια; Αυτός στην παραμικρή ανατάραξη μπορούσε να σου σκίσει το πουλόβερ τραβώντας το χέρι σου από τον φόβο. Ο φόβος όμως τον ακολουθούσε παντού, εκτός από τους αγώνες αυτοκινήτου: τελικά όταν αγαπάς κάτι δεν το φοβάσαι ακόμη κι αν είναι επικίνδυνο...
Στην άλλη όψη τώρα, το να έχει 200γεια άλογα με ότι υπήρχε ομολογκαρισμένο και να κάνεις σε βρεγμένη Φτέρη ίδιο χρόνο με Ν1 της συμφοράς κιόλας είναι κάπως...

Συνεχίζεται;;;;;;;;

Ωραια ακουγονται πραγματικα! Περιμενω τα επομενα!

Βεβαιως.........................

OK, οπότε το πιθανότερο είναι πως συνεχίζουμε αύριο, αφού δεν περίμενα τόσο άμεσα απαντήσεις. Δεκτά σχόλια αλλά και απορίες (αν ξέρω) ώστε να "ανοίγει" καλύτερα το θέμα.
Σαν "μπόνους" στον evol η ατάκα αγωνιζόμενου που έτρεχε με Δελτόνα: "σε εκείνη την δεξιά... "κωλομπιστάει" (ξεκόλλαγε και ξανάπιανε με αναπηδήσεις).

Στον gianni από την ειδικάρα της Αγίας Παρασκευής (πρέπει να ήταν το 1994 σε ΔΕΘ που ήταν γεμάτη λάσπη χωρίς όμως να κολλάς και το πατημένο κομμάτι σε έκανε να ήθελες αντί να τρέχεις να είσαι συνοδηγός στον αγώνα του μετρ σε τέτοια Mac Rae με κανένα Subaru τότε) να αποφύγει εκείνες τις φουρκέτες σαν θεατής στον αγώνα στον Χολωμόντα (με την φορά που έχει είναι ανηφορικές, αριστερές) γιατί έχει απίστευτα κομμάτια μέσα και στροφές αν και με δύσκολη πρόσβαση που θέλει ποδαρόδρομο). Αυτές λίγο πάνω από την διασταύρωση που κάποτε με αντίθετη φορά (την καλή βασικά) αντί για δεξιά η ειδική πήγαινε αριστερά στο... χώμα.

Ελπίζω να ζει γιατί έχω να τον δω χρόνια οπότε αν περάσεις από τον "Σώγαμπρο" ρώτα τόσα χρόνια που βλέπει την ειδική ποιος έχει κάνει το καλύτερο πέρασμα μπροστά του: θα σου πει ένας Γάλλος το 1985 με ένα Renault. Βασικά δεν θυμάται το όνομά του που είναι... Ρανιοτί αλλά θυμάται πως η αριστερή γωνία του προφυλακτήρα έγλειψε το δέντρο με πολύ μπούκα στην αριστερή και ο πίσω προφυλακτήρας έκανε το ίδιο από την δεξιά πλευρά του στο δέντρο μπροστά από το μαγαζί του.

Ο απίστευτος Γάλλος κέρδισε τότε ειδικές με ένα αυτοκίνητο που έχανε κατά κράτος από τις Lancia 037 αλλά... 3 λάστιχα σε μια μόνο ειδική(!!!!) και άλλα προβλήματα δεν του επέτρεψαν ούτε καν μια θέση στην τριάδα.

Μιας και είσαι Σιτροενάκιας αν βρω καλή φωτογραφία μελλοντικά σου έχω και κάτι που θα δεις μόνο εδώ από το παρελθόν και με σπάνιες πληροφορίες στο κείμενο για κάποιον που οδηγούσε αυτοκίνητο από τα 5 του, στα 12 κέρδιζε άτυπους διαγωνισμούς 'φλικαρίσματος" πάνω σε παγωμένες λίμνες, στα 15 ξεκίνησε εντατική προετοιμασία για να γίνει επαγγελματίας οδηγός και στα 20 του βρέθηκε στην ομάδα της Cirtoen: αν μάλιστα είχε πάει στην Peugeot το 1984 γιατί ήταν ο πρώτος οδηγός που κάλεσε ο Ζαν Τοντ για να οδηγήσει το Peugeot 205 Τ16 αλλά αρνήθηκε (πριν τους Nicola, Salonen και Vatanen) παραμένοντας πιστός στην ομάδα της Lancia ίσως να μην χανόταν τόσο πρόωρα στον γύρο Κορσικής του 1986...

Αγαπητέ συνονόματε ο καθένας μας γουστάρει μικρές ιστορίες απο αγαπημένους του χωρους απλά λόγω ηλικίας ίσως όποτε και λίγων εμπειριών δεν εχουμε να προσθέσουμε κάτι, απλά διαβάζουμε και περιμενουμε με ανυπομονησία ότι γράφεις/γράφετε γενικώς.

Εγω ως μια τρελλή εμπειρία έχω να προσθέσω την εξής. Acropolis Rally 2007 όπου μαζι με την παρέα (A.Λ.Α.Α.Λ. τότε) παρακολουθούσαμε την ειδική των Αγίων Θεοδώρων σε ένα σημείο όπου είμασταν μόνοι μας (πάντα γουστάρουμε μόνοι μας). Βρισκόμαστε προς το τέλος των συμμετοχών όπου βλέπουμε αγωνιστικό Impreza να έχει έξοδο λίγα μέτρα πριν από το σημείο μας. Το πλήρωμα μετά από μια έρευνα στο διαδίκτυο ήταν οι KUZAJ Leszek - BARAN Jarek .

Πιο νεαρός τότε εγώ έτρεξα γρήγορα προς το συμβαν (όχι ότι τώρα δεν εχω βοηθησει πολλά αγωνιστικά ) για να μην με "φάει" η περιέργεια μου αλλά και να απαθανατίσω την έξοδο. Ο οδηγός μόλις είχε βγει από το αγωνιστικό και λόγω το ότι είχε πιάσει φωτια στην μηχανή προσπαθούσε να ανοιξει το μπλοκαρισμένο καπο. Βλέποντας με, αρχιζει και μου κανει νοήματα και να μου φωναζει για να τον βοηθήσω. Αυτός με τα γάντια του και την φόρμα του και εγω με το σορτσάκι και φυσικα δεν πήγαινα.

Νευριασμένος τότε (προφανως επειδη κρατούσα και φωτογραφική μηχανη αλλα και επειδη καιγόταν το αγωνιστικό και εγω δεν βοηθούσα) με πλησιάζει βρίζοντας στην γλώσσα του και μου αστράφτει μια ΣΦΑΛΙΑΡΑ που πραγματικά δεν περίμενα. Αλαφιασμένος εγω και μπορω να πω και νευριασμενος διοτι πραγματικα δεν εφταιγα γυριζω προς την παρεα μου οι οποιοι έχουν πεσει κάτω και λιωνουν στα γέλια, και αρχίζω και φωνάζω "Ρεεεε ελάτε να τον γ@μήσουμε τον μ@λ@κ@". Φυσικά κανεις δεν κατέβηκε προς το μέρος μου αφού είχαν σκάσει στα γέλια. Μέχρι να ηρεμήσω προφανώς είχε ηρεμήσει και ο οδηγος όπου κατάλαβε την μαλακία του, με πλησίασε, μου ζήτησε συγνώμη μου έδωσε το χέρι του και... μου έδωσε τα αγωνιστικά του γάντια ως ένδειξη συγνώμης!!!!!!!

Κρατούσα στα χέρια μου αυθεντικά αγωνιστικά γάντια από έναν οδηγό που είχε τρέξει Ακρόπολις!!!!!! . Για κάποιον σαν και έμενα τότε ήταν το καλύτερο δώρο!!!! Φυσικά είχα ξεχάσει τις σφαλιάρες και όλα και έτρεξα να βοηθησω (όχι ότι πριν δεν θα το έκανα). Θέλοντας να κανει μια τελευταια προσπαθεια ο οδηγος να σβήσει τη φωτια μου ζηταει τα γαντια για να μην καει και πεφτει στη φωτια. Ματαια όμως ! Το Impreza είχε λαμπαδιάσει και κάηκε ολοσχερώς. Συντεντριμένο το πληρωμα παραμεριζουν και απλα το βλεπουν να καιγεται . Τότε ο οδηγος βγαζει τα γάντια και τα ακουμπαει σε μια πετρα. Εκει εμφανιζεται ενα κολοπαίδι και ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΓΑΝΤΙΑ!!!! ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΓΑΝΤΙΑ!!!!!

Συνοψίζοντας. Πλακώθηκα με ξένο οδηγό αγώνων σε Ράλλυ Ακρόπολις (πιο καλά, με πλάκωσε), η παρέα μου είχε σκάσει στα γέλια, ο οδηγός μου χάρισε τα γάντια του αλλά τα χαίρετε κάποιο κολοπαίδι από την γύρω εκεί περιοχή .Αν διαβάζει συγνώμη για το κολοπαιδι αλλά να μου φέρει τα ΓΑΝΤΙΑ ΜΟΥ


Αν κάνω λάθος στην χρονιά και την ειδική παρακαλώ όπως η παρέα να με διορθώσει

Εεεεε το δικό μου το αβαταρ δεν το βλέπεις????

Αξέχαστο σκηνικό μια ΑΕ86 να κατεβαίνει τον Ταρζάν με όπισθεν γιατί δεν έπαιρνε άλλη ταχύτητα. (Προσοχή, δεν είναι οποιαδήποτε Ε.Δ., μιλάμε για τον παλιό Ταρζάν, ίσως το χειρότερο σπαστήρι που έχει υπάρξει στο WRC). Νομίζω το 1987 (ή το 1988;) και νομίζω ότι αμέσως μετά του άλλαξαν σασμάν και τερμάτισε. Δε θυμάμαι με σιγουριά το όνομα, αν και μου 'ρχεται στο νου το όνομα Ψύλλος. Αν θυμάται κάποιος, ας το πει.

Πράγματι κάποιος είχε βγει με όπισθεν αλλά ούτε εγώ θυμάμαι και δεν έχω αρχείο από εδώ που είμαι: βάζω Αναμολίδη και όποιος θυμάται ας στείλει.

"Ο Ταρζάν είναι η αγαπημένη μου ειδική στο Ακρόπολις και μια από τις καλύτερες παγκοσμίως, απλά οι ιδιώτες δεν έχουν ούτε τα αυτοκίνητα ούτε τα σέρβις που έχουμε εμείς για να την ευχαριστηθούν" (αληθινή δήλωση του Γιούχα Κάνκουνεν αν και όλοι οι FIA A την είχαν ως αγαπημένη ειδική του αγώνα).

Μεγάλο αφιέρωμα κάποια στιγμή για την ειδική, ενώ θυμάμαι Toyota Starlet που έχει λιώσει πίσω ανάρτηση και ο συνοδηγός με δύο τανάλιες πίσω κρατάει ή κάνει πως κρατάει τα αμορτισέρ για να μην καταρρεύσει όλη (βαρύς ο άκαμπτος που είχε πίσω).

Το αβαταρ το είδα: εσύ δεν είδες πως δεν έβαλα; Πάντως οδηγοί όπως ο Toivonen είναι πάνω από την όποια φίρμα αυτοκινήτου, οπότε saxter σε εσένα θα αφιερώσω αγωνιστικές ιστορίες στο μέλλον με τον "βάτραχο" ή τα πρωτότυπα στα ράλλυ της Σιτροέν λίγο αργότερα.
Αγαπημένη μου φίρμα πάντως είναι η Lotus, κολλάει στο motorsport αλλά στα ράλλυ με εξαίρεση το 1981 δεν έχει να πει πολλά πράγματα μέχρι τώρα (πάλι με Τόιβονεν αν και ο Φρεκλέν έπαιζε πρωτάθλημα).
Πάντως με ένα σχόλιο ή την όποια ιστορία ή ακόμη και απορία γίνεται παιχνίδι και μπορεί να είναι πάσα για την επόμενη...
Και δεν είναι κακό να γράφουμε την όποια άποψη ή εμπειρία αφού όλοι έχουν κάτι να πουν όπως με την ιστορία σου που δεν πρέπει να στεναχωριέσαι γιατί ξέρω άτομο που του έχει βάλει ο Vatanen αυτόγραφο πάνω σε χιλιάρικο τότε γιατί δεν είχε τίποτα άλλο μαζί του, το έδειχνε παντού για κανένα δίμηνο (αυτό είναι του Vatanen) και κανένα εξάμηνο μετά αναγκάστηκε να πάρει... τα βασικά με αυτό(!!!) γιατί δεν είχε χρήματα ούτε για φαγητό: έχω βάλει και εγώ σε Ακροπολις πάνω σε... κατοστάρικα (του Vatanen είναι αλλιώς...) σε πιτσιρίκια αλλά δεν πιστεύω να τα κράτησαν, άσε που τους τα έδιναν και οι μπαμπάδες τους και ήταν ήδη τίγκα στις υπογραφές.

Η σημερινή ιστορία είναι πραγματικά πολύ παλιά, τότε δηλαδή που για να πάρεις την ομολογκαρσιον ενός αυτοκινήτου δεν μπορούσες καν να την κάνεις παραγγελία αλλά πήγαινες στον πύργο της Μεσογείων, στην έδιναν και έτρεχες να την βγάλεις φωτοτυπίες. Ο "ήρωας" τρέχει με Nissan 120 LB, το γνωστό ελαφρύ ημιφορτηγό που αργότερα ως Β έκανε χρόνους ειδικά στα σπαστήρια αλλά και σε σπριντ σε όλη την Ελλάδα. Ο ήρωας ήταν όμως ένας από τους πρώτους που το έτρεξαν και βρήκε πως το εργοστάσιο δεν έχει ομολογκάρει πολλά πράγματα.

Κανένα πρόβλημα όταν έχεις την μοναδική ομολογκαρσιόν στα χέρια σου, έχει τον ανθρωπο σου (γραφίστα) και μπορείς να βγεις εκτός του πύργου της Μεσογείων. Το άτομο αφαιρούσε και πρόσθετε δικές του σελίδες κάθε 3 ή 4 μήνες (κανένας δεν μελετούσε τις ομολογκαρσιόν, ενώ η δουλειά που έκανε ήταν μοναδική) όπου είχε "ομολογκάρει παπάδες". Τι δισκόφρενα που δεν είχε μέσα ακόμη και για πίσω, τι κιβώτια από άλλα Nissan γιατί ήταν κορυφή στην φίρμα, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να είναι κάτι σαν γκρουπ 5 τότε για να μην πω 6 που έκανες ότι ήθελες από πλευράς κανονισμών.

Το καλύτερο είναι όμως που "το τέρας" που πήγαινε πλέον πολύ γρήγορα το κατέβασε στο ράλλυ Κύπρου όπου έτρεχαν κάτω στο Πρωτάθλημα τότε καμιά 10 τέτοια. Όταν πήγε να το περάσει τεχνικό έλεγχο ο έμπειρος εκεί στο νησί που το είδε (ξέροντας τα αυτοκίνητα των Κυπρίων) έπαθε ταράκουλο: "τι είναι αυτό;", του λέει, "αυτό έχει καμιά 50αρια πράγματα που δεν είναι ομολογκαρισμένα".

"Σοβαρά;", του λέει ο "ήρωας", για πάρε στην Ελλάδα να σου στείλουν την ομολογκαρσιόν του αυτοκινήτου για να δεις πως είναι".
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της ιστορίας, πως όχι απλώς έτρεξε στον αγώνα αλλά οι Κύπριοι που έτρεχαν με το ίδιο κάτω "πάτησαν" πάνω στην Ελληνική "ομολογκαρσιόν" και βελτίωσαν σε απίστευτο βαθμό τα αυτοκίνητά τους!!!!

Ο ίδιος είχε αγοράσει ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο Δευτέρα και Παρασκευή ξεκίνησε... Ακρόπολις: δεν το έκανες εκείνες τις εποχές που όλοι έψαχναν καρότσα...

Για να βάλω και άλλη μια, αδερφός γνωστού αγωνιζόμενου έχει αυτοκίνητο κυριολεκτικά έτοιμο για αγώνα αλλά δεν το τρέχει. Κάθετε μάλιστα τα απογεύματα και το καθαρίζει: το καθαρίζει αφορά ακόμη και τα πλαστικά των θόλων με... μπατονέτα όπου δεν χωράει το... ξεσκονόπανο, για τέτοιο ψείρα!!

Το "μικρόβιο" όμως το έχει και έτσι το "μπιμπικοτό" Peugeot που αν μπορούσε θα το παρκάριζε στο σαλόνι του (αρκεί να ήταν καθαρό το χαλί για να μην λερώσει τα λάστιχα) βρίσκεται στην εκκίνηση ενός ράλλυ Αχαιός. Κάποιες ειδικές αργότερα, εκεί χαμηλά στα τεράστια τσιμέντα του Διακοφτού όσοι το είδαν πως έγινε γελούσαν αν ήξεραν τι γινόταν με το αυτοκίνητο τον προηγούμενο καιρό μέχρι να κάνουν τον κύκλο και να μπουν δεύτερη Φτέρη (αν δεν γελούσαν και στην Φτέρη).