Είμαι 100% σίγουρος για τα εξής:
Όσο ήταν μέσα στην Καρέντα τα Άουντι και το Γκολφ του Βίτμαν, ήρθε το Ρενώ. Ακόμα και σήμερα υπάρχει οπτική επαφή από το ένα κτίριο στο άλλο, οπότε πήγα ως το συνεργείο του Κλαδάκη, είδα ένα Ρενώ 5 με το όνομα Κοκκίνης (τον οποίο μέχρι τότε δεν ήξερα καν) και μετά ξαναγύρισα να δω τι θα γίνει με το Γκολφ του Βίτμαν, το οποίο βρωμούσε τόσο πολύ και ακουγόταν τόσο άσχημα όταν ήρθε που δεν πίστευα ότι θα φτιαχνόταν. Τελικά το έφτιαξαν και έφυγε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είδα ποτέ το Ρενώ να φεύγει από τον Κλαδάκη γιατί, ως έφηβος τότε, θεωρούσα τους έλληνες "δευτεράτζα" και ασχολούμουν μόνο με τους "μεγάλους" ξένους, οπότε μετά απλώς έφυγα. Επίσης, αυτό που θυμάμαι σίγουρα είναι ότι ο Βίτμαν είχε Γκολφ 2 (το οποίο λάτρευα και ακόμα λατρεύω), και όχι Γκολφ 1. Το άλλο που θυμήθηκα μόλις τώρα είναι ότι κάποια στιγμή έκλεισαν οι πόρτες του συνεργείου της Καρέντα και κανείς δεν μπορούσε να δει τι γινόταν μέσα, ενώ πριν ήταν ορθάνοιχτες. (Αντιπαράβαλέ το αυτό με τη σημερινή κατάσταση, όπου σε κάθε σέρβις υπάρχει εντεταλμένος επιθεωρητής της FIA)

Αυτό για τα οποίο δεν είμαι σίγουρος είναι αν ήταν το 1984 ή το 1985. Ο λόγος είναι ότι ψάχνω στα αρχεία να βρω τον Βίτμαν το 1984 και δεν τον βρίσκω πουθενά. Αντίθετα, τον βρίσκω με Γκολφ 2 το 1985, ενώ το 1984 βρίσκω με Γκολφ 1 τον Γκρούντελ.
Επίσης, μόλις βρήκα ότι το 1985 ο Κοκκίνης έτρεχε με 5άρι και εγκατέλειψε στη Λυκόχια (Πελοπόννησος) από ημιαξόνιο, ενώ ήταν στην πρώτη θέση στα 1300.

Ουπς, μια χρονιά λάθος. Γερνάω.

ΟΚ, οπότε λογικά είχαν κατεβάσει το αυτοκίνητο του Σώτου στο συνεργείο και έμεινε εκεί. Ο Βίτμαν έτρεχε με Golf 2, άλλωστε βασικά τα 2αρια είναι αυτό που λένε οι Βρετανοί works. Τα πρώτα ήταν με τις 8 βαλβίδες και μετά έτρεχαν με τις 16. Χαρακτηριστικό των πόσων αγωνιστικών προβλημάτων είχαν στις αρχές (να και δεν έμεναν εύκολα ή σχεδόν καθόλου τερματίζοντας Ακρόπολις...) είναι πως στον Γύρο Κορσικής την πρώτη τους χρονιά έβγαιναν με λινά στα σλικς από ειδικές των 30 χιλιομέτρων με γόμα "κούτσουρο", ενώ την επόμενη χρονιά έκαναν τις ίδιες ειδικές με γόμα μέσης σκληρότητας και χωρίς προβλήματα.

Οι ίδιοι τα έλεγαν και πως ήταν θέμα ρυθμίσεων της ανάρτησης. Στο Ακρόπολις μάλιστα του 1985 ή 86 στις δοκιμές ανεβαίνω από Αρτοτίνα προς Πενταγιούς ανάποδα την ειδική του αγώνα και προσπερνάω VW T2 πίτα από το βάρος (με ανάποδη φορά ήταν ειδικάρα, κατηφόρα με απίστευτα πατημένα και ατέλειωτο στροφιλίκι στα τελειώματα) και 3 κάπου χιλιόμετρα παραπάνω σε ευθεία μου έρχεται το ένα εργοστασιακό που δεν είναι δοκιμών αλλά... κανονικό και το πλήρωμα με κράνοι μέσα...

Στο κατέβα τις ειδικής το Golf έχει λιώσει κυριολεκτικά στην δεξιά πλευρά του δρόμου μέσα στα ατέλειωτα έλατα που είχε εκεί γιατί πέτυχε το T2 και για να μην ρίξουν μετωπική και... τον στείλει προτίμησε να το βγάλει έξω από τον δρόμο. Το αυτοκίνητο όπως έγινε μετά γνωστό το πέταξαν, ενώ βγήκαν αγρατζούνιστοι (το T2 συνέχισε την πορεία του μετά από λίγο, δεν ξέρω αν ο τύπος άναψε και κανένα κερί...).

Για το Golf 2 λίγη υπομονή, κάποια στιγμή θα σου έχω πράγματα που δεν θα βρεις πουθενά από τα rally. Στην Σουηδία μάλιστα του 1987 είχε πάρει ειδική(!!!) από τις Lancia και τα Mazda. Μερικά ψιλά ακόμη, τα ημιαξόνια τότε το 1987 είχαν... 900.000. Έφτιαχνες αγωνιστικό δηλαδή με καρότσα και παρά την εγγύηση που έδεινε το εργοστάσιο, του Αποστόλου (έχει τρέξει και ο Βωβός με Golf 2 μικρός) του Αποστόλου είχε κόψει κάμποσα αλλά όχι στις αρχές αλλά αργότερα που πήρε κάποια παραπάνω άλογα.
Την λύση στο πρόβλημα την έδωσε ο Γιώργος Γκίκας (βασικά στο εργοστάσιο δεν έδωσαν ποτέ λύση) που έβαλε ημιαξόνια από την... Formula 3 που έδινε μοτέρ η VW και δεν τα έκοβε με τίποτα.

Του Γκίκα δε, θα θυμάσαι πόσο "κοντό" ήταν αλλά και πόσο θόρυβο έκανε (βασικά είχε βάλει εξάτμιση που χρησιμοποιούσαν οι Σκανδιναβοί για καλύτερη ροπή χαμηλά παρά τους γρήγορους αγώνες λόγο χιονιού που ήταν ότι πιο θορυβώδες και έχανε σε δύναμη λίγα άλογα.
Στις ειδικές περνούσε ο μπροστινός του Γκίκα μπροστά σου και τον άκουγες να έρχεται και αυτόν κάτι χιλιόμετρα πίσω. Όλα τα λεφτά ήταν οι απλές όμως που αν τον πετύχαινες με κοντό εργαλείο και μπροστά ήταν νταλίκα που πήγαινε πλακωμένη για να την περάσει με την τελική που είχε έκανε 1 λεπτό...

Με το εργαλείο πάντως είχε τρέξει ο Κλάιν στις αρχές ως εργοστασιακός (είναι πιο εύκολο να βρεις από αυτόν στο ίντερνετ) εκτός κι αν κάνεις υπομονή ειδικά όταν μαζέψω πάλι το αρχείο μου. Η καλή κόντρα ήταν το 1987 φυσικά "γιατί χάσατε από τον Έρικσον" ρώτησαν τον Ρανιοτί στο Μόντε Κάρλο, γιατί δεν το περίμενε κανένας, "λογικό" απάνησε ο Ρανιοτί "αφού το Golf είναι ατμοσφαιρικό και βγάζει πιο γλυκά την δύναμη στον δρόμο, ενώ είχε να οδηγήσω χρόνια στο χιόνι" (στην Ποτρογαλία έκανε απίστευτα πράγματα όμως ο Γάλλος μετά στην άσφαλτο, στην Κορσική ήταν μπροστά απ' όλους μέχρι που... βγήκε και στο Ακρόπολις του 1987 με τις λασπουριές όταν οι Lancia είχαν εξασφαλίσει τον αγώνα κέρδιζε ειδικές (έχει δει φουρκέτα με λάσπη να την στρίβει με λιγότερο τιμόνι απ' ότι στο BTCC;

Ο Κοκκίνης είχε τρέξει ένα κόκκινο 11 Turbo το 1985, αυτό που γράψαμε παραπάνω στο Ακρόπολις.

Όχι, ισχύει αυτό που έγραψα πιο πάνω. Ήταν το 1985 και ο Κοκκίνης είχε το 5άρι. Θα το βρεις εδώ http://iceal.wikidot.com/acropolis85

Είχα κάνει λάθος κατά ένα χρόνο.

Πάντως, είναι πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία για το Γκολφ. Αργότερα, επί Αποστόλου και Γκίκα, τα αυτοκίνητα ήταν πολύ καλά. Ο δε θόρυβος από το αυτοκίνητο του Γκίκα είναι χαρακτηριστικός. Ακόμα τον θυμάμαι. Κανένα άλλο αγωνιστικό δεν είχε ούτε έχει αυτό τον ήχο.

Επίσης, μιας και ανέφερες τον Βωβό, νομίζω ότι ο πρώτος του αγώνας ήταν ένα ράλλυ Βοιωτίας με Γκολφ 2, όπου βγήκε στο πρώτο χλμ. της πρώτης Ε.Δ. Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.

ΟΚ, οπότε μπορεί να μπερδευτήκαμε αλλά τελικά χάρη στο ίντερνετ βρήκαμε την άκρη (α ρε Σωτο τι μας κάνεις βραδιάτικα).

Κουραστικό αλλά επαναλαβάνω πως δεν έχω αρχείο από εδώ που βάζω και είναι δύσκολο να θυμηθείς κάποια πράγματα. Για τον Βωβό νομίζω πως ισχύει για το Βοιωτίας (νομίζω ωστόσο πως πρέπει να είχε κερδίσει στον πρώτο του αγώνα με το Golf 2 το ράλλυ Αχαιός, το αυτοκίνητο ήταν λευκό με ελάχιστα αυτοκόλλητα). Το είχε αγοράσει από τον Κουτσίκο, που το είχε αγοράσει πάλι από τον Αποστόλου.

Ο Άρης το είχε βγάλει... πολύ άσχημα αλλά το αυτοκίνητο είχε γράψει ιστορία νωρίτερα σε δοκιμές με τον Κουτσίκο όταν ο Τζίγκερ με το Άουντι και κανονική φορά σε δοκιμές είχε τρακάρει με το "περί ου ο λόγος Golf.

Τα αυτοκίνητα φτιάχτηκαν εκτός από κάτι που είχε ραγίσει από την πλαγιομετωπική στο αυτοκίνητο του Τζίγκερ (δεν θυμάμαι τι, κάτι που βασικά δεν ραγίζει εύκολα) και κόστισε την εγκατάλειψη στον αγώνα του Τζίγκερ και την δυνατότητα διεκδίκησης του πρωταθλήματος.

Ο Άρης δεν το κράτησε, το πέταξε μετά το μπαμ σταματώντας το πρωτάθλημα...

Το HF τελικά θυμάσαι ποιος ήταν γιατί με έχει πιάσει "Μανιάτικο". Και κάτι ακόμη: να πω στον φίλο μας με το Fiesta στο πρώτο πλάνο από το Αττικό του 1988 πως ονομάζεται εκεί η στροφή ή το ξέρει;

Είναι αυτό που έγραψα αλλού. Ουκ ολίγοι έκαναν δοκιμές με το αγωνιστικό, σε ρυθμό αγώνα, με κράνη.
Στους ελληνικούς αγώνες, μάλιστα, κάποιος με μεγάλη φοιτητική ομάδα έκλεινε με VHF την κάθε Ε.Δ. ανά κομμάτια και έκανε το κάθε κομμάτι σε ρυθμό αγώνα με το αγωνιστικό, φορώντας κράνη.
Το 1997 πριν το Παλάδιο, 11.00 τη νύχτα στον Αη Γιάννη, είμαστε με τα αγωνιστικά με προβολιέρες και σλικς εμείς και ένα ταχύτατο πλήρωμα με Ίμπιζα Ν3 τότε. Βρεθήκαμε τυχαία εκεί, είχαμε και φίλους που μας έκλειναν το δρόμο, οπότε κάναμε τουλάχιστον 3-4 περάσματα με χρονόμετρο, ξεκινώντας με ένα λεπτό διαφορά. Το γελοίο είναι ότι δεν υπήρχε κανένας κανονισμός, πλην των άρθρων του ΚΟΚ, που να τα απαγορεύει αυτά.
Δεν ήταν λίγα τα αγωνιστικά που είχαν καταστραφεί σε "αναγνωρίσεις" τότε.

Όχι. Το κομμάτι, πάντως, είναι κατηφορική Φυλή, πριν τη μεγάλη φωτιά του 1989.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πόσο πιο "χωμάτινη" και θεαματική ήταν η οδήγηση τότε στην άσφαλτο. Τα γλιστρήματα ήταν στην ημερησία διάταξη. Σήμερα τα κωλάμαξα πάνε σαν τρένα και αν δεις κανένα να ξεκολλάει η πιο συνηθισμένη κατάληξη είναι ο φανοποιός. Τι διάολο φταίει και έγινε αυτή η αλλαγή; Συνήθισαν/έμαθαν όλοι τη "γραμμάτη" οδήγηση; Βελτιώθηκαν τόσο τα λάστιχα και οι αναρτήσεις ώστε δεν αφήνουν πια τέτοια περιθώρια; Τα σύγχρονα αυτοκίνητα έχουν από τη φύση τους πιο απόλυτη συμπεριφορά; Ή μήπως ισχύουν όλα αυτά μαζί;

Και η καλή Φυλή με την σωστή κατεύθυνση προς την κατηφόρα... Θα το θυμηθώ κάποια στιγμή πάντως, δες το Nissan του Γεωργάκη ή "γέρου" με την ΕΒΓΑ χορηγό που του είχε βάλει μηχανικά μέρη από 240 RS και το θέμα που άνοιξες είναι μοναδικό για ανάλυση με πολύ κείμενο (έχει 100% λογική εξήγηση) αλλά είναι για άλλη μέρα που θα ξεκινήσουμε νωρίς οπότε το κρατάω.

Πάντως για λίγη "μελέτη" στα βίντεο αυτά υπάρχει το Κένταυρος του 1983 με πλάνο στην αρχή την "κλασική" δεξιά φουρκέτα στο Καράβωμα και στην συνέχεια μια από τις δεξιές φουρκέτες στην Πορταριά: υπάρχει ένα Escort μπλε στα χρώματα της Trim, είναι ο Μακρυγιάννης και πρόσεξε παρά το ότι το γυρίζει όχι μόνο το στιλ ακόμη και στην Πορταριά όταν ξεκολλάει πάλι στην έξοδο της στροφής αλλά πόσο "καθαρή" είναι η οδήγηση γιατί θα το χρησιμοποιήσω στο κομμάτι. Πάντως είναι αλήθεια πως όσο περισσότερο κρατάει τόσο χειρότερα όταν... ξεκολλήσει, τα Escort ήταν έτσι "ρυθμισμένα" ώστε να πηγαίνουν με το πλάι εκτός κι αν δεις Vatanen σε κάποια περάσματα που έγραφε και ανάλογο χρόνο.

Όπως και κάτι άλλο, τα Χ στις ειδικές που έγραφαν οι Μοσχούτης και Γιαγνίσης όταν έτρεχαν με το Mazda 323 4x4 όταν ο Γιαγνίσης το γύριζε διπλάσια ή τριπλάσια από τον Μοσχούτη (για Ν) αλλά δεν υπήρχε διαφορά...

To Nissan αυτό το πήρε μετά ο Φώτης Γιαγλής και μαζί μ' αυτό άλλο ένα ακριβώς ίδιο για μουλάρι, το οποίο όμως φόραγε μοτέρ από Σίλβια Τούρμπο 8μπουζο με 148 hp και 21 kgm ροπή. Αυτό το μουλάρι το αγόρασα μετά από το Φώτη και ήταν το πρώτο μου αυτοκίνητο (πιο πριν είχα της μάνας μου). Το μουλάρι ήταν σαφώς ευκολότερο, πιο ευχάριστο και πιο οικονομικό από το "τέρας", όπως έλεγε ο Φώτης αυτό με το 240 RS. Στο χώμα το Violet ήταν ασύγκριτη απόλαυση. Το χαρακτηριστικό του ήταν ότι όσο πιο γρήγορα πήγαινες και όσο πιο πριν το γύριζες, τόσο καλύτερα και πιο υπάκουα συμπεριφέρονταν. Αν πετύχαινες αυτό που απαιτούσε το αυτοκίνητο, μετά αποκτούσες ένα μόνιμο χαμόγελο που δεν έφευγε για κάμποσες βδομάδες. Ήταν σαν το αυτοκίνητο να είναι ζωντανό και να συναλλάσσεται μαζί σου. Καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που αναγκάστηκα να το δώσω και μακάρι να μπορούσα να βρω ένα τέτοιο ξανά. Αν κάποιος ξέρει πού βρίσκεται αυτό το μουλάρι, ας στείλει ένα pm.


Όσον αφορά το θέμα που άνοιξα, θα ήταν καλό να ακουστούν πολλές απόψεις. Κατ' εμέ είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των σημερινών ασφάλτινων αγώνων, δηλαδή ότι το θέαμα πλέον έχει μειωθεί δραματικά. Μπορεί οι ρυθμοί να ανέβηκαν και οι χρόνοι να έπεσαν, μπορεί κάποια περάσματα, π.χ. Ζάχος ή Κυριαζής, να είναι πολύ εντυπωσιακά μόνο για τους γνώστες, αλλά το μέσο θεατή δεν τον νοιάζει καθόλου αυτό. Βλέποντας στο βίντεο τα γλιστρήματα στο Μερκούρη, ακόμα και από τους πιο αργούς οδηγούς με προσθιοκίνητα, ή το πώς στρίβει στη Φυλή ο Σώτος με το 5άρι, καταλαβαίνει κάποιος γιατί δεν υπάρχει πια κόσμος στις Ε.Δ. Να χέσω τις Proflex με τις άπειρες ρυθμίσεις και τα Michelin Ν00 με τις ιδανικές πιέσεις. Αν είναι άδειες οι κερκίδες τι να τα κάνει κάποιος αυτά;

Εσείς θα λέτε καμια ιστορια να μαθαίνουμε και εμεις οι νεότεροι , και εμεις με την σειρά μας θα βάζουμε κάνα βιντεο για να ανασυγκροτείτε τις σκέψεις σας!

Από τον χρήστη MrHristodoulakis στο youtbe όπου έχει συγκεντρώσει έναν μέγαλο θησαυρο από video παλαιότερων χρόνων.

Ανάβαση Ριτσώνας Rothmans 27-11-1988




Υ.Γ. Θα βάζω ένα ένα γιατί όταν εγώ προσωπικά έρχομαι αντιμέτωπος με πολλά βίντεο μαζί τρομάζω και δεν βλέπω κανενα.

Ελληνικό πρωτάθλημα Ράλλυ 1990 (μόνο 54'.36'')