Ανάβαση Διονύσου, 40 χρόνια μετά...Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την τελευταία ανάβαση Διονύσου, θα ξανακουστούν αγωνιστικές εξατμίσεις στις βορειανατολικές πλαγιές του Πεντελικού.
Μια απλή στη σύλληψη αλλά δύσκολη στην εκτέλεση ιδέα που πρέπει να πιστωθεί στις δραστηριότητες του αθλητικού σωματείου ΕΛ.Λ.Α.Δ.Α., το οποίο θα έχει και την ευθύνη της διοργάνωσης στις 23 και 24 Απριλίου.
Επιστροφή στο αυτοκινητικό τοπίο του Διονύσου ώστε να το θυμηθούν οι πρεσβύτεροι και να το γνωρίσουν, κάπως, οι νεότεροι. Θα ανατρέξουμε με λόγια και εικόνες στο σύντομο παρελθόν του.
Τη δεκαετία του '70 και ειδικά στο δεύτερο μισό της, όταν οι ελληνικοί αγώνες έζησαν την δεύτερη άνοιξή τους, ο Διόνυσος, όπως μαρτυρά η βιβλιογραφία, φιλοξένησε τρεις πρωταθληματικές αναβάσεις. Μια τον Απρίλιο του '75, και άλλες δύο, τον Μάρτιο και τον Οκτώβριο του '76. Είχε προγραμματισθεί και μια τον Απρίλιο του '77, δοκιμές έγιναν, αγώνας όχι. Θα δούμε το γιατί.
Η διαδρομή ξεκινούσε από την δεξιά φουρκέτα μετά την Ανατολή και τέλειωνε στον Άγιο Πέτρο. Ταυτόχρονα υπήρξε και ετάπ με διττή φορά είτε από το στρατόπεδο προς τον Άγιο Πέτρο είτε αντίστροφα. Την συναντούσαμε τόσο σε αμιγώς ασφάλτινα ράλυ, τότε που τέτοιοι αγώνες ήταν εκτός τίτλων, όσο και σε χωμάτινους πρωταθληματικούς αγώνες.
Τις επόμενες δεκαετίες, αυτή η βορεινή πλευρά της Πεντέλης, επλήγη ανελέητα από πυρκαγιές. Τα πυκνά δάση των κωνοφόρων εξαφανίστηκαν, οι συνθήκες που ξέραμε χάθηκαν. Όπως χάθηκαν και οι αγώνες που ξέραμε τη δεκαετία του '70.
Ακολουθούμε τις δέκα φωτογραφίες που μας διηγούνται με χρονολογική σειρά, και σε βάθος μιας τετραετίας, αντίστοιχες ιστορίες από εκείνες τις εποχές...
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΛΑΣ Σ. ΖΑΛΜΑΣ, ΜΕΝΙΟΣ ΚΑΤΗΣ